In 1998 is de WET ORGAANDONATIE ingevoerd, mede om de toen al lange wachttijden voor transplantatie te verkorten. Sinds die tijd is de situatie alleen maar verslechterd. Het aantal beschikbare donororganen is dramatisch gedaald. Iemand die een niertransplantatie nodig heeft, moet daar gemiddeld vier jaar op wachten. Er staan ongeveer 1300 mensen op de wachtlijst voor een donornier en daarvan overlijden er jaarlijks naar schatting 250. De wachttijden voor long- lever- of harttransplantaties zijn korter. Niet omdat hier geen schaarste is, maar veel van deze mensen sterven omdat er niet op tijd een orgaan voor hen beschikbaar is.

WACHTLIJST
per 1 februari	2003	2002	+/-
nier * pancreas met nier pancreas * lever hart ** hart met long long(en) **	1258 13 0 86 25 0 61	1289 8 0 85 33 1 51	-2 % 63 % - 1 % -24 % - 20 %
* exclusief 'pancreas met nier' ** exclusief 'hart met long'

U begrijpt dus wel hoe ernstig de situatie momenteel is. De Wet Orgaandonatie bepaald dat iedereen zelf kan aangeven of hij of zij na de dood orgaandonor wil zijn. Er zijn 4 keuzemogelijkheden waaruit men kan kiezen. ik geef toestemming voor orgaan-/weefseldonatie na mijn overlijden, ik geef géén toestemming voor orgaan-/weefseldonatie na mijn overlijden, ik laat het besluit na mijn overlijden over aan de nabestaanden, of * ik noem met naam en adresgegevens een bepaalde persoon die voor mij na mijn overlijden over donatie beslissen mag. Bron: SDV Na het invoeren van deze wet is gebleken dat maar een klein deel van de Nederlandse bevolking het formulier met deze keuzemogelijkheden heeft ingevuld. Het gevolg is dan ook dat er maar van een klein deel van de bevolking bekend is wat hun wens is na hun dood. Men is pas donor als men zich ook daadwerkelijk heeft laten registreren als donor. Indien u meer wilt weten omtrent de gehele donorwetgeving en wat donor zijn eigenlijk inhoud, dan raad ik u aan de volgende websites eens te bezoeken: